Dlaczego chcemy udzielać korepetycji? Skąd właśnie taki pomysł?
Przez wiele lat naszej pracy z osobami potrzebującymi, a zwłaszcza rodzinami zaobserwowaliśmy jedno – to, o co prosi dla swojego dziecka niemalże każdy rodzic to nie tylko żywność czy odzież (podstawowe potrzeby na każdy dzień), ale także pomoc w nauce.
Rodzice często obawiają się, że nie są w stanie wesprzeć dziecka – bo sami skończyli tylko podstawówkę, bo do szkoły chodzili tyle lat temu i już nie pamiętają jak oblicza się pole trapezu, bo nie znają angielskiego albo samotnie wychowują dzieci i zwyczajnie brakuje im czasu, by każdemu z nich poświęcić wystarczającą ilość czasu.
Jak to się zaczęło? W Caritas nic nie dzieje się przypadkiem!
W styczniu 2016 roku ścieżki naszego wolontariatu spotkały się z Dominikańskim Duszpasterstwem Akademickim – i tak, od słowa do słowa, rozpoczęła się przygoda z korepetycjami. Studenci rzucili się na głęboką wodę, ale ich odwaga zaprocentowała. Dzięki garstce śmiałków dziś już wiemy jak pracować z dziećmi i młodzieżą, jak możemy im pomagać. Wiemy też, choć to nieco smutniejsze wieści, że do tej pory nie udało nam się dotrzeć z pomocą do choćby połowy dzieciaków, których rodzice prosili nas o korepetycje.
Dlatego potrzebujemy właśnie Ciebie!
Już choćby od jutra możesz rozpocząć swoją przygodę, możesz zmienić czyjeś życie na lepsze, możesz zyskać ogromną wdzięczność – w oczach dziecka, któremu będziesz pomagać, jego rodzica, który będzie spał spokojniej, bez lęku o wyniki w nauce dziecka, a także całej społeczności Caritas, bo mamy pewność, że warto doceniać tych, którym po prostu się chce.
Wystarczy, że wypełnisz formularz zgłoszeniowy dostępy do pobrania poniżej i odeślesz go na m.pawlak@caritas.pl.
Jak przygotujemy Cię spotkania z drugim, małym człowiekiem, który Cię potrzebuje?
Nie musisz się martwić, mądrzejsi o prawie dwuletnie doświadczenie nie będziemy rzucać Cię na głęboką wodę. Przede wszystkim zapewnimy Ci odpowiednie przygotowanie do prowadzenia korepetycji.
Najpierw opowiemy Ci nieco o wolontariacie, Twoich prawach jako wolontariusza, o tym, czym jeszcze zajmujemy się w Caritas (apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc może zostaniesz z nami na dłużej), a także podpowiemy jak na dobre inicjatywy zbieramy pieniądze, jak przekonywać ludzi, by wsparli to, o co walczymy, o co będziemy walczyć razem.
Później doświadczony pedagog podpowie bardzo techniczne rzeczy – jak przygotowywać się do korepetycji, z jakich pomocy możesz korzystać, by zajęcia były ciekawsze, jak zainteresować dziecko albo nauczyć się skupiać jego uwagę i stymulować pracę mózgu.
Nasza pani psycholog popracuje z Tobą nad tym, żeby nie towarzyszyło Ci uczucie wypalenia czy zmęczenia, jeśli efekty korepetycji nie okażą się natychmiastowe albo jakieś dziecko po prostu z nich zrezygnuje (takie wyjątkowe sytuacje też się zdarzają, choć naprawdę rzadko, chcemy jednak przygotować Cię na każdą ewentualność). Dowiesz się jak reagować w trudnych sytuacjach, jak oddzielać emocje towarzyszące Ci podczas pracy z dzieckiem od codziennego życia, by nie skupić się za bardzo na życiu kogoś, kim nie jesteś.
Aż wreszcie zostaniesz przygotowany do roli animatora – wyposażymy Cię w umiejętności zarządzania grupą, przygotowywania i przeprowadzania zajęć dla dzieciaków i młodzieży, stymulowaniach ich rozwoju nie tylko poprzez naukę wprost (nie tylko z książkami, nie tylko w tematyce szkolnej).
Podsumowując – mamy dla Ciebie naprawdę ogrom wiedzy, który przydaje się zdecydowanie częściej niż tylko podczas korepetycji. Jesteśmy przekonani, że warto spróbować, dlatego nie wahaj się – wypełnij ankietę i ślij ją do nas, a my już będziemy wiedzieli co z tym dalej zrobić – trafisz pod najlepsze skrzydła J
Trochę wieści z pierwszej ręki, czyli dlaczego warto:
„Zdecydowałam się na taką formę wolontariatu ze względu na to, że w ten sposób mogę podzielić się tym, w czym jestem dobra, z dziećmi, które mają problem z nauką. Co tydzień widuję się z dwójką dzieciaków – rodzeństwem. Wolontariat zajmuje mi ok. 1,5 godziny tygodniowo + czas na dojazdy. Czasami spotykamy się na dłużej, w niektóre tygodnie nie spotykamy się – zależnie od możliwości czasowych. Zazwyczaj pomagam im w odrabianiu pracy domowej lub ćwiczę z nimi materiał, który mieli na lekcjach, staram się tłumaczyć to, co jest niejasne. Czasem ćwiczymy przed sprawdzianami. Jest też marudzenie, jest sporo żartów – jak to w pracy z dziećmi J Są rozmowy o zainteresowaniach i bieżących wydarzeniach przy herbacie czy cieście, którymi częstuje nas ich mama. Nie mam doświadczenia w nauczaniu ani certyfikatu z angielskiego. Czasem zdarza się, że nie znam niektórych słówek lub jakiejś książkowej zasady – wtedy pod ręką jest internet, a ja sama mogę dowiedzieć się czegoś nowego. W niektóre dni pracuje się łatwiej, w inne – jest to trudne. To jednak miłe, kiedy słyszę o ich sukcesach w nauce. Bardzo cieszą świąteczne kartki z podziękowaniami, które od nich dostaję. W takich momentach mam poczucie, że praca, którą razem wykonujemy naprawdę jest ważna”. [Ania]
Nie zwlekaj, wypełnij formularz i ślij go na m.pawlak@caritas.pl
Razem możemy więcej!
Formularz zgłoszeniowy (kliknij aby pobrać).
